Elke keer dat ik heb gezegd dat ik van je hou, was een leugen en ik voel me een vreselijk persoon

Als je je een vreselijk persoon voelt omdat elke keer dat je zei dat 'ik hou van jou' een leugen was, je niet de enige bent. Het is vrij normaal om te doen, en het kan moeilijk zijn om toe te geven. Maar maak je geen zorgen, er zijn manieren om dit te verhelpen. Met een beetje moeite kun je beginnen eerlijk te zijn tegen de mensen om wie je geeft en weer van jezelf leren houden.

Weten dat er van je gehouden wordt, is een geweldig gevoel, en daarom jagen mensen er altijd achteraan of houden ze vast aan hun leven. Ik heb het geluk verschillende geweldige relaties te hebben gehad met mensen die de grond aanbaden waarop ik liep, die van me hielden met alles wat ze hadden, zelfs als ik het niet verdiende, en ik zei altijd 'Ik hou van je' tegen hen allemaal toen het niet waar was.

Het is niet dat ik niet om ze gaf.

Ik zou er nooit aan denken om met iemand te daten die ik niet zo leuk vond. Ik denk zelfs dat als de dingen langer hadden geduurd, ik misschien echt van ze had gehouden. ik had geen egoïstische motieven omdat ik tegen ze loog, dacht ik gewoon dat het was wat ze wilden horen, en simpelweg 'bedankt' zeggen nadat je vriendje zijn onsterfelijke liefde voor je belijdt, is nogal kwetsend.

Ik was degene met het probleem.

Ik ben degene met de verbintenisproblemen , niet hun. Ik vind het moeilijk om mezelf volledig in een relatie te laten vallen, omdat ik doodsbang ben dat hoe meer ik mezelf laat voelen, hoe luider de echo zal zijn als ze vertrekken. Ik weet dat het oneerlijk is om mensen te bedriegen met de liefde die ze verdienen vanwege mijn eigen angsten, maar het is de enige manier die ik ken om mezelf te beschermen.

Ik haat het om oneerlijk te zijn.

Ik ben er trots op een brutaal eerlijk persoon te zijn. Ik kies er altijd voor om de waarheid te vertellen, hoe moeilijk het ook is, behalve in dit geval. Het geeft me een heel slecht gevoel te weten dat ik heb gedaan alsof ik van iedereen hou tegen wie ik 'ik hou van jou' heb gezegd. Het is zo belangrijk om over te liegen en als ik terug zou kunnen gaan, zou ik de dingen anders doen. Ik zou mezelf van ze laten houden en het menen of dapper genoeg zijn om ze dat te vertellen Ik voel niet hetzelfde ze doen over mij.

Even voelde het alsof ik deel uitmaakte van iets echts.

Ook al was het een leugen, ik voelde altijd iets warms en liefs als ik het zei. Het was alsof ik een glimp opvangde van hoe de dingen zouden kunnen zijn. Soms wilde ik mijn ogen sluiten en het keer op keer zeggen, zodat ik echt verliefd zou zijn als ik mijn ogen opendeed. Het liet me zien dat ik in staat was om van iemand te houden, dus waarom deed ik het in vredesnaam niet gewoon?

Ze hebben me echt gelukkig gemaakt.

Terwijl de relaties duurden, heb ik veel goede herinneringen gemaakt die nu zijn aangetast door deze ene leugen. Het zet me aan het denken over alles. Zouden ze nog steeds van me gehouden hebben, wetende dat ik niet ook van hen hield? Zou het veel beter zijn gegaan als ik gewoon meer open was geweest over mijn angsten? Het doet pijn dat ik het nu nooit zeker zou weten.