Ik doe 'bijna' niet - ga echt met me uit of ga helemaal niet met me uit

Als je niet klaar bent om je te binden, dan ben ik niet degene voor jou. Ik doe 'bijna' niet - ga echt met me uit, of ga helemaal niet met me uit. Ik ben op zoek naar iets serieus, en als je me dat niet kunt geven, verspillen we gewoon elkaars tijd.

Voor mij is een bijna-relatie hebben een speciaal soort marteling, maar blijkbaar denkt niet iedereen er zo over. Ik ben het beu dat jongens met wie ik uitga me net dichtbij genoeg houden om het hen gemakkelijk te maken, dus als je je niet helemaal aan me gaat binden, is dit de reden waarom ik liever heb dat je me gewoon loslaat:

Kinderen spelen spelletjes en ik ben geen kind.

Deze hele vage datingruimte die serie-bijna-relaties creëren, is volkomen idioot. Dit heen en weer spel van 'Wie heeft de overhand door niet te zeggen wat er gezegd moet worden' was leuk toen ik op de universiteit zat, maar nu niet meer. Ik waardeer eerlijkheid. Ik waardeer rauwe waarheid. Je toont geen enkele schijn van volwassenheid als je het niet kunt opzuigen en vertellen zoals het is.

Besluiteloosheid is zo niet sexy.

Onderschat nooit de seksuele aantrekkingskracht van een besluitvaardig persoon. Het is direct gekoppeld aan zelfvertrouwen, dus als je zeurt dat je niet zeker weet hoe je je voelt of klaagt over hoe iedereen labels op relaties wil plakken, klink je als een onzeker nest. Besluitvaardigheid laat zien dat je jezelf kent, op je instinct vertrouwt en niet bang bent om een ​​lastige keuze te maken. En DAT is extreem heet.

Ik heb echt geen tijd voor deze onzin.

Ik heb een leven. Ik heb vrienden. Ik heb een carrière. Ik heb een hond die heel veel van mijn aandacht vraagt. Ik heb je onzin niet nodig om mijn beperkte vrije tijd in beslag te nemen. Als ik ervoor kies om je wat van die aandacht te geven, zou je je vereerd moeten voelen, want ik ben een vangst. En als je mijn tijd verspilt met een bijna-relatie, kan ik je beloven dat je er spijt van zult krijgen nadat ik 'fuck it' heb gezegd en ben weggelopen.

Me laten raden is egoïstisch.

Dus laat me dit duidelijk maken: je wilt me ​​in de buurt ... voor nu. Je wilt er geen label op plakken, maar je doet en zegt alle dingen die mensen in een relatie zouden doen. Je wilt geen toekomstplannen met me maken, maar je verwacht dat ik er ben de volgende keer dat je iemand nodig hebt om mee te rotzooien of naar je te luisteren. Rechts. En hoezo is dat niet egoïstisch? Op die manier met mijn tijd en emoties knoeien, zodat je je zin kunt krijgen, is ronduit onbeleefd.

Als ik geen prioriteit ben, weet ik al waar ik aan toe ben.

Je hoeft niet eens expliciet te zeggen dat je niet van me houdt om te weten dat je je zo voelt. Maar het is eigenlijk heel slecht van je om me zo te laten voelen zonder me te laten gaan. Als ik om je aandacht moet smeken, weet ik dat je niet bij me wilt zijn. Als ik meerdere dagen moet wachten voordat je een enkele sms terugstuurt, weet ik dat dit al voorbij is.